Groene Gerrit

Groene Gerrit plantte zijn fiets in het fietsrek. Hij deed zijn slot dicht en hapte tevreden naar adem. Weer een auto minder.

Hij stapte naar de ingang van zijn werk en zag collega’s de parking oprijden met hun wagen. Hij gaf hen een minachtende blik. Vervuilers, regelrechte vervuilers. Zelfs in deze barre winterperiode gebruikte Gerrit steevast de fiets.

Hij stapte naar de deur naast de lift. Daar waren trappen, en die nam hij tot aan het zevende verdiep. De collega’s die op het knopje van de lift duwden kregen ook een minachtende blik van Gerrit. Vervuilers, regelrechte vervuilers. Zij hart bonsde in zijn keel toen hij het bureau binnenkwam. 300 treden, dat kon tellen, maar dat was milieuvriendelijk. Hij stapte binnen en passeerde de thermostaat. In een flits zette hij die toch een graadje minder. Zijn collega, die al voor Gerrit gearriveerd was, had niks in de gaten. Ze had een dikke wollen trui aan, want meestal was het slechts 16 graden op kantoor. Meer dan genoeg vond Gerrit, onmenselijk vonden zijn collega’s. Maar hij was hoofd van zijn dienst, dus hij had gelijk.

Hij zette zijn computer en het computerscherm aan. Het duurde iedere morgen precies 20 minuten om op te starten. Toch zette Gerrit de computer 's avonds uit. En ook die van collega’s die hem 's avonds lieten aanstaan zodat ze ’s morgens vlugger aan de slag konden. Verspilling vond Gerrit, en hij deed elke avond dan ook zijn ronde op de verdieping waar hij werkte. Elke computer en scherm dat niet uitgezet was, doofde hij. Vervuilers, regelrechte vervuilers.

Gerrit opende zijn excel-sheets. Hij bekeek het document met de energierekeningen van al de gebouwen die zijn werkgever bezat. Waar kon hij nu eens een watt profijt uitsparen? Hij nam ook de fiche met dienstwagens bij zich. Aha, de nieuwe peogeot die vorige week werd aangeschaft was nog niet voorzien van een LPG-tank. Hij typte vlug een mail naar de verantwoordelijke van de wagen en algauw werd een afspraak vastgelegd bij de garage. Er zou een LPG-tank komen. Kostprijs, 15.000 euro. De wagen zelf had slechts 12.500 euro gekost, maar nu zou hij tenminste niet meer vervuilen. Vervuilers, regelrechte vervuilers die wagens.

Er blonk een lampje op zijn scherm. Een herinnering. Om 11 uur had hij een afspraak. Hij moest een voordracht geven aan een klas. Hij keek op zijn horloge en stond recht. Hij nam zijn koffertje en stapte via de trappen naar beneden, de parking op. Hij opende de deur van de dienstwagen en zette de motor aan. Hij controleerde het verbruik. 8,9 liter gemiddeld. Verdorie, iemand had de knop van de LPG-tank uitgezet. Vervuilers, regelrechte vervuilers. Gerrit schakelde de LPG-tank weer in, en vertrok. Hij schakelde bij 1500 toeren, de wagen gromde en kraakte.

Een uur later bevond Gerrit zich in het centrum van Brugge. Het schoot hem plots te binnen dat hij niet echt wist waar hij precies moest zijn. Hij nam zijn gsm en belde zijn collega op.

“Harry, kan je even in mijn agenda kijken waar mijn afspraak van 11 uur precies doorgaat”

“Gerrit, ik zal even piepen in je agenda. Even zien, …. Dat is in de Schoolstraat in Ieper, de klas van juf Tamara.

“In Ieper? Jandorie, ik sta in Brugge. Ok, ik zal meteen weer vertrekken. Bedankt”.

Gerrit rende naar de wagen en gaf plankgas richting Ieper. Hij had nog een kwartier. De toerenteller begaf zich in het rood, en ook de LPG-tank had Gerrit vergeten in te schakelen. Hij kwam aan bij de school in Ieper. Het gemiddelde verbruik van de rit klokte af op 12,2 liter, maar Gerrit bekeek dit niet. Hij nam zijn koffer en repte zich naar de klas. Het was één voor 11. Op tijd.

Hij begroette de klas. Hij opende zijn laptop en schakelde de beamer in. Hij opende zijn powerpoint.

“Beste leerlingen, vandaag ga ik het even hebben over energieverspilling. Energie verspillen zit hem namelijk in de kleine details.”